„U mojego sąsiada wykryto obecność wirusa Covid-19 i przyjęto go do pobliskiego szpitala” – poinformował kilka dni temu członek grupy WhatsApp.Inna członkini zapytała, czy jest podłączona do respiratora?Pierwsza członkini odpowiedziała, że faktycznie jest w trakcie „terapii tlenowej”.Trzeci członek włączył się i powiedział: „Och!to nie jest tak źle.Moja Mama używa koncentratora tlenu od prawie 2 lat.”Inny kompetentny członek skomentował: „To nie to samo.Koncentrator tlenu to terapia tlenowa o niskim przepływie, a to, czego szpitale używają do leczenia pacjentów w stanie ostrym, to terapia tlenowa o wysokim przepływie.
Wszyscy inni zastanawiali się, jaka jest dokładnie różnica między respiratorem a terapią tlenową – wysokim przepływem czy niskim przepływem?!
Wszyscy wiedzą, że podłączenie do respiratora to poważna sprawa.Jak poważne jest leczenie tlenem?
Terapia tlenowa a wentylacja w leczeniu COVID19
W ostatnich miesiącach terapia tlenowa stała się modnym hasłem w leczeniu pacjentów z Covid19.W marcu i maju 2020 r. w Indiach i na całym świecie trwała szalona walka o respiratory.Rządy i ludzie na całym świecie dowiedzieli się, w jaki sposób COVID19 może bardzo cicho doprowadzić do obniżenia nasycenia tlenem w organizmie.Zauważono, że u niektórych pacjentów z dusznością saturacja tlenem lub poziom SpO2 spadły nawet do 50-60%, zanim dotarli do Szpitalnej Izby Przyjęć, nie czując nic więcej.
Normalny zakres nasycenia tlenem wynosi 94-100%.Nasycenie tlenem <94% określa się jako „niedotlenienie”.Niedotlenienie lub hipoksemia mogą powodować duszność i prowadzić do ostrej niewydolności oddechowej.Wszyscy w dużej mierze zakładali, że respirator będzie rozwiązaniem dla pacjentów z ostrym Covid19.Jednak ostatnie statystyki wykazały, że tylko u około 14% osób chorych na Covid-19 choroba rozwija się od umiarkowanej do ciężkiej i wymaga hospitalizacji oraz wsparcia tlenowego, a tylko kolejne 5% faktycznie wymaga przyjęcia na oddział intensywnej terapii i leczenia wspomagającego, w tym intubacji i wentylacja.
Innymi słowy, 86% osób, które uzyskały pozytywny wynik testu na obecność Covid19, nie ma objawów lub wykazuje objawy łagodne do umiarkowanych.
Osoby te nie potrzebują tlenoterapii ani wentylacji, ale 14% wymienionych powyżej tak.WHO zaleca natychmiastową dodatkową tlenoterapię u pacjentów z niewydolnością oddechową, niedotlenieniem/hipoksemią lub wstrząsem.Celem tlenoterapii jest przywrócenie poziomu nasycenia tlenem > 94%.
Co musisz wiedzieć o terapii tlenowej wysokoprzepływowej
Na wypadek, gdybyś Ty lub Twoja bliska osoba należała do wspomnianej powyżej kategorii 14% – warto dowiedzieć się więcej o terapii tlenowej.
Możesz chcieć wiedzieć, czym terapia tlenowa różni się od respiratora.
Jakie są różne urządzenia tlenowe i systemy dostarczania?
Jak oni pracują?Jakie są różne komponenty?
Czym różnią się te urządzenia pod względem możliwości?
Czym się różnią pod względem korzyści i ryzyka?
Jakie są wskazania – kto potrzebuje tlenoterapii, a kto respiratora?
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej…
Czym różni się urządzenie do terapii tlenowej od respiratora?
Aby zrozumieć, czym różni się urządzenie do terapii tlenowej od respiratora, musimy najpierw zrozumieć różnicę między wentylacją a natlenianiem.
Wentylacja vs natlenienie
Wentylacja – Wentylacja to czynność normalnego, spontanicznego oddychania, obejmująca procesy wdechu i wydechu.Jeśli pacjent nie jest w stanie samodzielnie wykonać tych czynności, można go podłączyć do respiratora, który zrobi to za niego.
Natlenienie – Wentylacja jest niezbędna w procesie wymiany gazowej, tj. dostarczaniu tlenu do płuc i usuwaniu dwutlenku węgla z płuc.Dotlenienie to dopiero pierwsza część procesu wymiany gazowej, czyli dostarczenia tlenu do tkanek.
Zasadniczo różnica między terapią tlenową o wysokim przepływie a respiratorem jest następująca.Terapia tlenowa polega jedynie na podawaniu dodatkowego tlenu – Twoje płuca nadal pobierają powietrze bogate w tlen i wydychają powietrze bogate w dwutlenek węgla.Respirator nie tylko dostarcza dodatkowy tlen, ale także wykonuje pracę płuc – wdech i wydech.
Kto (jaki typ pacjenta) potrzebuje terapii tlenowej, a kto wentylacji?
Aby zastosować odpowiednie leczenie, należy ustalić, czy problemem pacjenta jest złe natlenienie, czy słaba wentylacja.
Niewydolność oddechowa może wystąpić z powodu
problem z natlenieniem skutkujący niskim poziomem tlenu, ale normalny – niski poziom dwutlenku węgla.Znana również jako hipoksemiczna niewydolność oddechowa – występuje, gdy płuca nie są w stanie odpowiednio wchłonąć tlenu, zwykle z powodu ostrych chorób płuc, które powodują zaleganie płynu lub plwociny w pęcherzykach płucnych (najmniejszych workowatych strukturach płuc, które wymieniają gazy).Stężenie dwutlenku węgla może być prawidłowe lub niskie, jeśli pacjent może prawidłowo oddychać.Pacjenta z takim schorzeniem – hipoksemią, na ogół leczy się tlenoterapią.
problem z wentylacją powodujący niski poziom tlenu i wysoki poziom dwutlenku węgla.Znana również jako hiperkapniczna niewydolność oddechowa – stan ten jest spowodowany niezdolnością pacjenta do wentylacji lub wydechu, co powoduje gromadzenie się dwutlenku węgla.Nagromadzenie CO2 uniemożliwia im wdychanie odpowiedniej ilości tlenu.Ten stan zazwyczaj wymaga wspomagania respiratora w celu leczenia pacjentów.
Dlaczego urządzenia do terapii tlenowej o niskim przepływie nie są odpowiednie w ostrych przypadkach?
Dlaczego w ostrych przypadkach potrzebujemy tlenoterapii wysokoprzepływowej zamiast prostych koncentratorów tlenu?
Tkanki w naszym organizmie do przeżycia potrzebują tlenu.Niedobór tlenu lub niedotlenienie tkanek utrzymujące się przez dłuższy czas (ponad 4 minuty) mogą spowodować poważne obrażenia prowadzące ostatecznie do śmierci.Chociaż lekarzowi może zająć trochę czasu ocena podstawowych przyczyn, w międzyczasie zwiększenie podaży tlenu może zapobiec śmierci lub niepełnosprawności.
Normalny dorosły wdycha 20–30 litrów powietrza na minutę przy umiarkowanym poziomie aktywności.21% wdychanego przez nas powietrza to tlen, czyli około 4-6 litrów na minutę.FiO2 lub frakcja wdychanego tlenu w tym przypadku wynosi 21%.
Jednakże w ostrych przypadkach rozpuszczalność tlenu we krwi może być niska.Nawet jeśli stężenie wdychanego/wdychanego tlenu wynosi 100%, rozpuszczony tlen może zapewnić tylko jedną trzecią zapotrzebowania tkanek na tlen w stanie spoczynku.Dlatego jednym ze sposobów rozwiązania problemu niedotlenienia tkanek jest zwiększenie frakcji wdychanego tlenu (Fio2) z normalnych 21%.W wielu ostrych stanach wdychane stężenie tlenu wynoszące 60–100% przez krótki czas (nawet do 48 godzin) może uratować życie do czasu podjęcia decyzji i zastosowania bardziej specyficznego leczenia.
Przydatność urządzeń tlenowych o niskim przepływie w opiece ostrej
W systemach o niskim przepływie przepływ jest niższy niż natężenie przepływu wdechowego (normalny przepływ wdechowy wynosi 20–30 litrów/minutę, jak wspomniano powyżej).Systemy o niskim przepływie, takie jak koncentratory tlenu, generują natężenie przepływu na poziomie 5-10 litrów/m.Mimo że zapewniają stężenie tlenu nawet do 90%, ponieważ pacjent musi wdychać powietrze z pomieszczenia, aby uzupełnić zapotrzebowanie na równoważący przepływ wdechowy, całkowite FiO2 może być lepsze niż 21%, ale nadal niewystarczające.Dodatkowo przy niskim natężeniu przepływu tlenu (<5 l/min) może wystąpić znaczne ponowne wdychanie nieświeżego wydychanego powietrza, ponieważ wydychane powietrze nie jest odpowiednio wypłukiwane z maski twarzowej.Powoduje to większą retencję dwutlenku węgla, a także zmniejsza dalsze spożycie świeżego powietrza/tlenu.
Również wtedy, gdy tlen jest dostarczany z szybkością 1–4 l/min przez maskę lub wąsy nosowe, jama ustna i nosogardła (drogi oddechowe) zapewniają odpowiednie nawilżenie.Przy większym przepływie lub gdy tlen jest dostarczany bezpośrednio do tchawicy, wymagane jest dodatkowe nawilżanie zewnętrzne.Systemy o niskim przepływie nie są do tego przystosowane.Dodatkowo nie można dokładnie ustawić FiO2 w LF.
Ogólnie rzecz biorąc, systemy tlenowe o niskim przepływie mogą nie być odpowiednie w przypadku ostrych przypadków niedotlenienia.
Przydatność urządzeń tlenowych o wysokim przepływie w opiece ostrej
Systemy o wysokim przepływie to takie, które mogą dorównać lub przekroczyć natężenie przepływu wdechowego – tj. 20–30 litrów/minutę.Dostępne obecnie systemy o wysokim przepływie mogą generować natężenie przepływu w zakresie od 2 do 120 litrów na minutę, podobnie jak wentylatory.FiO2 można dokładnie ustawić i monitorować.FiO2 może wynosić prawie 90-100%, ponieważ pacjent nie musi oddychać powietrzem atmosferycznym, a utrata gazu jest znikoma.Ponowne wdychanie wydychanego gazu nie stanowi problemu, ponieważ maska jest przepłukiwana przez duże natężenie przepływu.Zwiększają także komfort pacjenta, utrzymując wilgoć i odpowiednią temperaturę gazu w celu nawilżenia przewodu nosowego.
Ogólnie rzecz biorąc, systemy o wysokim przepływie mogą nie tylko poprawić natlenienie wymagane w ostrych przypadkach, ale także zmniejszyć wysiłek oddechowy, powodując znacznie mniejsze obciążenie płuc pacjenta.Dlatego dobrze nadają się do tego celu w ostrych przypadkach niewydolności oddechowej.
Jakie są elementy kaniuli nosowej o wysokim przepływie w porównaniu z respiratorem?
Zaobserwowaliśmy, że w leczeniu ostrej niewydolności oddechowej wymagany jest co najmniej system terapii tlenowej o wysokim przepływie (HFOT).Przyjrzyjmy się, czym system o wysokim przepływie (HF) różni się od respiratora.Jakie są różne elementy obu maszyn i czym różnią się w działaniu?
Obie maszyny muszą być podłączone do źródła tlenu w szpitalu, takiego jak rurociąg lub butla.Wysokoprzepływowy system terapii tlenowej jest prosty – składa się z:
generator przepływu,
mieszalnik powietrze-tlen,
nawilżacz,
podgrzewana rura i
urządzenie dostarczające, np. kaniula donosowa.
Praca wentylatorów
Z drugiej strony wentylator jest bardziej rozbudowany.Składa się nie tylko ze wszystkich elementów HFNC, ale dodatkowo posiada systemy oddychania, kontroli i monitorowania wraz z alarmami, które umożliwiają bezpieczną, kontrolowaną i programowalną wentylację pacjenta.
Najważniejszymi parametrami do zaprogramowania w wentylacji mechanicznej są:
Tryb wentylacji (objętościowy, ciśnieniowy lub podwójny),
Modalność (wentylacja kontrolowana, wspomagana, wspomagająca) oraz
Parametry oddechowe.Głównymi parametrami są objętość oddechowa i objętość minutowa w modalnościach objętościowych, ciśnienie szczytowe (w modalnościach ciśnieniowych), częstotliwość oddechów, dodatnie ciśnienie końcowo-wydechowe, czas wdechu, przepływ wdechowy, stosunek wdechu do wydechu, czas pauzy, czułość wyzwalacza, wsparcie ciśnienie i czułość spustu wydechowego itp.
Alarmy – aby wykryć problemy z respiratorem i zmiany u pacjenta, dostępne są alarmy dotyczące objętości oddechowej i minutowej, ciśnienia szczytowego, częstotliwości oddechów, FiO2 i bezdechu.
Podstawowe porównanie komponentów respiratora i HFNC
Porównanie funkcji respiratora i HFNC
Porównanie funkcji HFNC i respirator
Wentylacja vs HFNC – korzyści i ryzyko
Wentylacja może być inwazyjna lub nieinwazyjna.W przypadku wentylacji inwazyjnej przez usta do płuc wprowadza się rurkę, aby ułatwić wentylację.Lekarze wolą w miarę możliwości unikać intubacji ze względu na potencjalnie szkodliwy wpływ na pacjenta i trudności w leczeniu.
Intubacja, choć sama w sobie nie jest poważna, może powodować
Uraz płuc, tchawicy lub gardła itp. i/lub
Może wystąpić ryzyko gromadzenia się płynów,
Aspiracja lub
Powikłania płucne.
Wentylacja nieinwazyjna
W miarę możliwości preferowaną opcją jest wentylacja nieinwazyjna.NIV wspomaga wentylację spontaniczną poprzez podanie dodatniego ciśnienia do płuc z zewnątrz, poprzez powszechnie używaną maskę twarzową podłączoną do systemu nawilżania, podgrzewany nawilżacz lub wymiennik ciepła i wilgoci oraz respirator.Najczęściej stosowany tryb łączy wentylację ze wspomaganiem ciśnieniowym (PS) i dodatnie ciśnienie końcowo-wydechowe (PEEP) lub po prostu stosuje ciągłe dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP).Wspomaganie ciśnieniem jest zmienne w zależności od tego, czy pacjent wykonuje wdech, czy wydech, oraz od wysiłku oddechowego.
NIV poprawia wymianę gazową i zmniejsza wysiłek wdechowy poprzez nadciśnienie.Nazywa się ją „nieinwazyjną”, ponieważ przeprowadza się ją bez intubacji.NIV może jednak skutkować dużymi objętościami oddechowymi wspomaganymi ciśnieniem, co może potencjalnie pogorszyć istniejące wcześniej uszkodzenie płuc.
Zaleta HFNC
Inną zaletą dostarczania tlenu o dużym przepływie przez kaniulę nosową jest ciągłe wypłukiwanie martwej przestrzeni górnych dróg oddechowych poprzez lepsze usuwanie CO2.Zmniejsza to wysiłek oddechowy pacjenta i poprawia utlenowanie.Dodatkowo wysokoprzepływowa tlenoterapia zapewnia wysoki poziom FiO2.HFNC zapewnia pacjentowi dobry komfort dzięki przepływowi ogrzanego i nawilżonego gazu podawanego przez wąsy nosowe ze stałą szybkością.Stałe natężenie przepływu gazu w systemie HFNC generuje zmienne ciśnienia w drogach oddechowych w zależności od wysiłku oddechowego pacjenta.W porównaniu z konwencjonalną tlenoterapią (niskoprzepływową) lub wentylacją nieinwazyjną, stosowanie tlenoterapii wysokoprzepływowej może zmniejszyć potrzebę intubacji.
Korzyści HFNC
Strategie leczenia pacjenta z ostrymi chorobami układu oddechowego mają na celu zapewnienie odpowiedniego utlenowania.Jednocześnie ważne jest zachowanie lub wzmocnienie czynności płuc pacjenta bez obciążania mięśni oddechowych.
Dlatego też HFOT można uznać za strategię pierwszego rzutu w zakresie utlenowania krwi u tych pacjentów.Aby jednak uniknąć szkód wynikających z opóźnionej wentylacji/intubacji, kluczowe znaczenie ma stałe monitorowanie.
Podsumowanie korzyści i ryzyka HFNC w porównaniu z wentylacją
Korzyści i ryzyko dla respiratora i HFNC
Zastosowanie HFNC i respiratorów w leczeniu COVID
Szacuje się, że około 15% przypadków Covid19 wymaga tlenoterapii, a nieco mniej niż 1/3 z nich może wymagać przejścia na wentylację.Jak wspomniano wcześniej, opiekunowie intensywnej terapii unikają intubacji, o ile to możliwe.Terapia tlenowa jest uważana za pierwszą linię wspomagania oddychania w przypadkach niedotlenienia.Dlatego w ostatnich miesiącach popyt na HFNC wzrósł.Popularne marki HFNC na rynku to Fisher & Paykel, Hamilton, Resmed, BMC itp.
Czas publikacji: 03 lutego 2022 r